درک بیماران جراحی قلب از منابع آسایش بخش: یک مطالعه کیفی

مقدمه: آسایش نیاز اساسی بشر در تمام مراحل زندگی و پیامد اقدامات پرستاری است. شناخت نیاز آسایش در بیماران جراحی قلب باز بر اساس تجارب و ادراک خود بیماران -که با مشکلات جراحی و عوارض آن مواجه هستند- به جهت مراقبت، امری ضروری به حساب م یآید. این مطالعه با هدف، تبیین درک بیماران جراحی قلب باز بستری از منابع آسایش بخش انجام گرفت. روش : این مطالعه با رویکرد تحقیق کیفی و با روش تحلیل محتوای کیفی انجام شد. مشارکت کنندگان شامل 20 بیمار تحت جراحی قلب بودند. داده ها از طریق مصاحبه های بدون ساختار و با نمون هگیری هدفمند جمع آوری و تا اشباع داد هها ادامه یافت. تجزیه و تحلیل داد هها به طور مستمر و همزمان با جمع آوری داده ها و به صورت مقایسه ای انجام گردید. یافته ها: در طی فرایند تحلیل داده ها، چهار درون مایه که بیانگر تجربه و ابعاد درک بیماران از منابع آسایش است، شامل "احساس رابطه نزدیک و انسانی با پرستار"، "درک حضور و پایش مداوم پرستار"، "حمایت خانواده و بیماران همتا" و "قرار گرفتن در محیط بستری ایمن و آسوده" آشکار شد. این درون مایه ها بیانگر منابعی است که بیماران، آسایش خود را از آن ها کسب می کردند. نتیجه گیری: بر طبق نتایج، بیماران آسایش حاصل از منابع انسانی را بیش از محیط و امکانات مدرن دریافت م یکنند. این موضوع بیانگر اهمیت و نقش پررنگ پرستاری و پرستاری انسانی بر خلاف نیاز به پرستاری تکنیکی و با امکانات تخصصی مدرن است. بنابراین توجه به پرستاران و استاندارد سازی منابع انسانی در بخش ها و مراکز بهداشتی و درمانی بیشتر از استاندارد سازی فیزیکی اهمیت دارد تا اقدامات پرستاری با شناخت واقعی نیاز بیماران صورت پذیرد.